به مبلغی از خسارت گفته می‌شود که بر طبق شرط بیمه‌نامه به عهده بیمه‌گذار بوده و بیمه‌گر
نسبت به آن تعهدی ندارد. به عبارت دیگر فرانشیر، مشارکت بیمه‌گذار با بیمه‌گر در جبران
خسارت وارده می‌باشد.
علت تعیین فرانشیز در بیمه‌نامه عبارت است از:
با توجه به این که هزینه رسیدگی و تصفیه خسارت جزئی ممکن است از مبلغ خسارت بیشتر باشد،
لذا بیمه‌گران برای تقلیل هزینه‌های خود با وضع فرانشیز و اختصاص مبلغی به عنوان سهم
بیمه‌گذار از مراجعات بیهوده ( برای دریافت خسارت های جزئی) وی جلوگیری می‌کنند.
* تشویق بیمه‌گذار به مراقبت و نگهداری بیشتر از مورد بیمه
* تعدیل حق بیمه: هر قدر سهم بیمه‌گذار از جبران خسارت بیشتر باشد به همان نسبت حق بیمه
کاهش می‌یابد و این امر کمک می‌کند تا بیمه‌گذارانی که توان مالی بالاتری نسبت به سایر
اقشار دارند، سهم بیشتری از خسارت را خود به عهده گرفته و در نتیجه حق بیمه کمتری پرداخت
نمایند.
* فرانشیز، عامل کنترل بیمه‌گر در مورد ریسک‌های پیشنهادی می‌باشد. بدین نحو که بیمه‌گر با
اعمال فرانشیز در بعضی از رشته‌های بیمه، موجب عدم مراجعه ریسک‌های بد و زیانبار و در نتیجه
کنترل ریسک های پذیرفته شده می‌شود.
* فرانشیز و میزان کمّی آن اهرمی مناسب در دست بیمه‌گر برای حفظ تجانس ریسک های پذیرفته
شده می‌باشد.
* فرانشیز گاهی به صورت مبلغ ثابت ویا درصدی از خسارت یا مبلغ بیمه شده‌یا ارزش واحد معینی
از مورد بیمه می‌باشد. در بیمه حمل و نقل کالا فرانشیز درصدی از قیمت هر بسته یا صندوق کالا
می‌باشد. در سایر رشته‌های بیمه، به صورت درصدی از خسارت و یا رقمی ثابت و یا ترکیب از هر
دو را شامل می‌شود. در بیمه خودرو فرانشیز ترکیبی از یک رقم ثابت و درصدی از خسارت می‌باشد.
